Gymnastiek uitrusting: deel I

Onze vier oudste kinderen doen gymnastiek. De meisjes moeten tijdens de lessen een ‘gymnastics leotard’ ofte turnpak dragen. Turnpakken zijn hier niet makkelijk te vinden in de winkels. De meeste ouders kopen dat dus online, of kopen een turnpak als ze op verlof zijn in hun thuisland.

Aangezien Tahir onlangs perfecte stof had liggen voor turnpakken, besloot ik de meisjes hun gymnastiek outfit zelf te maken.

Op de foto's hiervan zullen jullie moeten wachten tot later deze week,...

Vandaag eerst het turnzakje!

Een klein lief zakje voor onze ‘ster’-atleten. Net groot genoeg voor een snack en twee flesjes water. 

Een rond zakje vind ik mooier dan een plat turnzakje; bovendien was het makkelijk om te maken volgens de richtlijnen in HET boek. We kozen voor de versie met een binnenzakje, om wat centjes of iets anders in op te bergen.

Dit stoere bronzen ventje (Ahmed Askalany), mocht het zakje als eerste -letterlijk- rond zijn nek hangen.

De mooie blauwe stof (Melody Sketch – Nani Iro) werd aangekocht bij Mondaysmilk, een online stoffenwinkeltje met een snelle en supervriendelijke service.

Er stond bij de info over de stof DOUBLE GAUZE, ik had daar niet echt aandacht aan geschonken en zou trouwens niet direct geweten hebben wat dit wil zeggen. Nu dus wel! Double gauze is stof die uit twee dunne laagjes bestaat, die aan elkaar bevestigd zijn met een klein steekje en dit ongeveer elke centimeter. Zoals ik het hier beschrijf denk je vast dat dit heel vervelend is om mee te naaien. Niets is minder, het is perfect gedaan en bij deze stof lijkt het net alsof het slechts 1 laag is, leve de Japanse perfectie.

Het gele neon biaislint werd aangekocht bij Vermiljoenshop.

De foto’s werden gemaakt in ArtSawa Gallery in Al Quoz.

Zetelvulling

Deze week werd de prachtige Daisy Chain stof van Prints Charming nog eens bovengehaald. Hier gebruikte ik deze stof al eens in de oranje/roze versie. Deze keer werd op vraag van E de groen/grijs/turkoois stof gebruikt om twee kussens te maken om hun nieuwe, witte zetel aan te kleden.

Het ene kussen kreeg groene paspel en het andere turkoois. 

De kussens hebben een rits die onzichtbaar in de rand is verwerkt. Beide kussens werden gemaakt in onze offline periode, dus kon ik mijn toevlucht niet nemen tot www tutorials. Wie zelf aan de slag wil en wel toegang heeft tot internet: een handige tutorial voor het plaatsen van de rits vind je hier en hoe je gemakkelijk het paspel aanbrengt, lees je hier.

Omkeerbare kaptrui met rits

Een hele week geen internet! De bouwvakkers van het huis in aanbouw, verderop in de straat, knipten onze kabel door om het nieuwe huis (lees ‘de bouwput’) van internet te voorzien?! Arme internet-meneer die vandaag dit euvel eindelijk kwam herstellen; hij mocht mijn geraas aanhoren tot ik eindelijk met een diepe zucht ‘verouderde’ blogposts kon beginnen lezen. Ik had hem graag een stevige knuffel gegeven ter bedanking, ware het niet dat de man vreselijk naar het zweet rook.

Door het ontbreken van internet werd er deze week wel veel gestikt. Zo werd bijvoorbeeld: de omkeerbare kaptrui met rits, misschien beter gezegd ‘het jasje’, voor onze jongste zoon afgewerkt.

Het patroon komt uit Stof voor Durf-Het-Zelvers. Het werd een omkeerbare versie met een rits. Daar het weer hier overwegend aan de goede kant is, dragen de kinderen liever truien met een rits; dat is wat luchtiger.

De ene kant is yersey van Liandlo, gekocht bij KitschyCoo. De andere kant is een soort katoenen breisel in rood en wit, gekocht in Ajman op Bengali market en dit voor 1.2 euro per meter! De achterkant van de stof is mooier dan de eigenlijke voorzijde, dus werd hier de achterkant als zichtbare kant genomen.

Het is een mooi stuk geworden. En toch zijn er een aantal zaken mis met de trui: Eerst en vooral wou ik eigenlijk gele boordstof, die lag gewassen klaar naast de rest van de stof. Er lag echter ook een lapje rode boordstof voor een andere kaptrui en bij vergissing sneed ik de rode stof; ik had dit pas door toen het truitje zo goed als afgewerkt was.

Bovendien was het ding al even klaar, maar vonden we niet direct een omkeerbare rits en in een omkeerbare trui hoort een omkeerbare rits, anders is het geen omkeerbare trui meer!

De rits werd uiteindelijk gevonden in een berg van wel 300 ritsen. Als bij toeval vond ik 1 omkeerbare rits en dus ook maar in 1 kleur, namelijk blauw (ik wou eigenlijk een rode). Gelukkig past het blauw goed bij de rode kant van de trui.

En ten slotte is er nog iets mis; alleen weet ik zelf niet wat! Toen het ventje me -met de trui in aanslag- zag aankomen, liep hij huilend weg. Na een waar gevecht om het ventje de trui aan te trekken konden we snel wat foto’s trekken, hij bleef huilen en weglopen tot het ding werd uitgedaan. Er zijn dan ook heel wat tranen en snot te zien.

Het kleine zusje, slechts een streepje ouder en een half streepje groter dan Felix, werd er dan maar bijgeroepen.

Die bleek ook niet echt happig voor alweer een fotosessie. Ze is echter reeds op chantage-leeftijd en de belofte van een reepje chocolade in ruil voor een mooie lach, doet op die leeftijd wonderen. Dus na de initiële ik-heb-geen-goesting-blik ...

volgden al snel de: tandpasta-smile ...

de ‘spontane’ glimlach ...

de pasfoto-pose ...

en tot slot de foto waar ze heel duidelijk het woord cho-co-laaaaa spelt...

Dat het maar goed weer is in België deze zomer, anders loopt Felix er de hele zomer al huilende bij!

Gelukkige verjaardag oma!

Een lange blogpauze, althans op gebied van naaicreaties. Er is nochthans genoeg om over te schrijven: een half afgewerkte kaptrui waarvoor de gewenste rits maar niet wordt gevonden, een gymnastiekpak waarvan de bijhorende turnzak nog niet aan elkaar werd gestikt, de hier aangekondigde blogpost die nog altijd niet werd geschreven omdat ik niet weet hoe ‘het geheel’ te fotograferen,...

Aan de andere kant natuurlijk ook genoeg redenen te bedenken waarom hier niet veel naaisels werden getoond; voornaamste reden zijnde het fototoestel dat in repartie is.

Vandaag moeten we echter wel iets posten, want OMA is jarig!

Gelukkige verjaardag oma! Ik weet dat je al de hele dag op een telefoontje van je ‘verre’ dochter zit te wachten, ik weet dat je denkt dat ik je verjaardag alweer -net zoals de voorbije tien jaar of zo- vergeten ben, ik weet ook dat Louka vandaag al naar je belde want ik stond naast haar –al liet ze daarvan niks merken.

Ik hield je de hele dag in spanning, maar dit jaar vergat ik je niet!

Er is een kadootje onderweg; het postpakketje zal je echter niet op tijd bereiken vandaar dat je het pakje hier digitaal kan uitpakken:

De onderkant.

De bovenkant en een stukje van de binnenkant.

De voorzijde.

Het is een kadootje met handvaten.

Het is een ... boodschappentas.

Veel plezier met het echt uitpakken van je kadootje later deze week en geniet nog van de laatste uurtjes van je verjaardag.

Groene stof: Kona van Robert Kaufman gekocht bij Classic Quilts & Quilting.

Rode stof met bloemetjes: Eeuwen geleden gekocht in Parijs in een winkel vlakbij de Sacre Coeur.

Patroon: Zo Geknipt, het boek dat nu eventjes terug in de kast vliegt, want er is dat andere boek waar ik dringend wat zaken uit wil maken.