Kunstgras en RUGBY!

Het is weer die tijd van het jaar, dit weekend is het Dubai Rugby Sevens. Een heel weekend rugby, zweet, gespierde lichamen en ovale ballen.

Nu niet meteen deze blog ontvluchten omdat sport je ding niet is!

Ik ga dit weekend in de verste verte niet aan mijn naaimachine denken maar de voorbereiding van dit evenement gaat –naast vele uren hard trainen- elk jaar gepaard met menige uren stikplezier. Meestal is gras hierbij het centraal thema.

De sponsor van onze lokale rugbyclub maakt kunstgras, dus elk jaar proberen we iets nieuws om dit massa evenement ‘gras-gewijs’ mee op te vrolijken.

Een A-lijn kleedje volledig uit gras. Let goed op de afwerking met binnenvoering en ook biais rond hals- en armopeningen. Er zit in de zijkant zelfs een rits in. Het kinderkleedje is een eenvoudigere versie, met velcro aan de zijkanten en de biais evenals binnenvoering werden achterwege gelaten.

 Foto: Michael Hook - Lightbulb Studio

Een T-shirt met een stukje gras op de borst en daarop een klein plastieken speelgoedje –een ludieke link naar het land van herkomst van de speler. En op dit rugbyveld in Kuweit was een beetje gras best welkom, in Kuweit wordt er gespeeld op een zandveld.

Een hoodie met een stukje gras op de kap.

En van dichtbij ziet dat er zo uit.

Een zitzak met gras aan de bovenkant.

Zitzak-maak-tip: Laat de plastieken zak waar de bolletjes inzetten alvorens je er de zitzak mee vult niet staan in het zicht van je kinderen. Indien ze er op springen en hij gaat stuk kom je hetzelfde tegen als ons. Bolletjes in de hele tuin! Wel mooi om te zien, niet leuk om op te ruimen.

Dit weekend vertegenwoordig ik net zoals hier de Verenigde Arabische Emiraten en treed ik met de Nationale ploeg aan tegen kleppers als Canadian Maple Leafs, South African TUKS University, Russian Regions, Swedish Vikings en Kenyan Lionesses!

Wish me luck! We zullen het nodig hebben.

Bladwijzers

Onverwachte en zeer droevige omstandigheden brachten ons dit weekend even terug naar België; naar druilerig weer en verdrietige vrienden.

Gelukkig lag er ook een stapeltje troost op me te wachten in België: enkele Vlaamse-blogsters-boeken. De boeken brachten een waterige glimlach tevoorschijn en onze favorieten werden gemarkeerd met bladwijzers gemaakt van mini restjes stof (gezien hier)!

‘Stof voor doe-het-zelvers’ en ‘Zo Geknipt’ werden online besteld. 

'De poppen van Tante Hilde' was ik eigenlijk niet van plan ooit te kopen. Poppen maken is niet direct iets voor mij. In de lokale Standaard Boekhandel lag nog 1 exemplaar en het lachte een beetje naar me, dus kocht ik het toch. Tante Hilde, je boek doet het kriebelen om misschien toch wel eens een pop te maken: zo eentje met een badhanddoekje als haartooi of een baby met een kruippakje?!

Werk aan de winkel, want ook in de andere boeken steken heel wat bladwijzers!

Bladwijzer-maak-tip: Stik eerst dicht tegen de zijrand van de paperclip de stof tegen elkaar en schuif dan pas de stof naar de kromme achterkant van de paperclip.

Alvorens de stof werd gesneden, werd kleefvlies tegen de achterkant van de stof aangebracht en strijkbaar vinyl aan de voorkant.

Het is ook leuk om de zijranden van je lapjes stof hiervoor te gebruiken.

Stoffen shoppen

Hier geen Vermiljoenshop, Cozette, Bambiblauw of de Stoffenkamer! En de lokale variant van Mertens is niet echt om over naar huis te schrijven maar toch heb ik zeker geen reden tot klagen.

Al het –dikwijls retro- moois dat in blogland te aanschouwen valt, is gelukkig online verkrijgbaar, en daarbovenop verken ik ook regelmatig de lokale markt. De uren zoeken leveren soms echte schatjes op.

Ook de schattenjacht te Ajman –een Emiraat op 20 kilometer van onze woonplaats- is meestal de moeite waard.

Effen stoffen (zelfs katoen!), jersey, interlock,... Spotgoedkoop, maar wel meestal enkel te koop per rol. Vandaar de overload aan stoffen overal in ons huis. Ik koop af en toe een rol; een hele rol! Wel ze mag nog zo mooi zijn, dat geraakt zelden ook echt op!
In Bengali Market liggen de rollen tot de nok van de magazijnen opgestapeld. 

Als je toevallig de rol onderaan de stapel het mooiste vindt, dan moet je al je charmes bovenhalen en de Bengali verkoper eens heel diep in de ogen kijken. Anders kan je gegarandeerd huiswaarts keren zonder dat 'schoon stofke'. Gelukkig kennen ze me hier al en weten ze dat ik desnoods zelf een hele stapel rollen verleg!

Een blik van bovenop de berg met rollen.

Ook alle fournituren zijn te koop per rol, dus knoopsgatelastiek, tassenband, biaislint (de rollekes biais op de foto, zijn 40 yard en dat kost grofweg 5 euro per rol – nadeel: het is satijn en geen katoen).

En de rest: knopen en metalen gespjes en dergelijke, tja wel dat komt in zakjes van meestal toch minimum 50. Maar zeg nu zelf als je er 50 kan kopen aan 5 euro, dan ga je er toch geen twee online kopen voor datzelfde bedrag?!

De dag waarop wij terug naar België verhuizen ga ik een reuze overstock verkoop moeten houden.

Bij deze laatste foto liet ik me even gaan. Het moet niet altijd stof zijn, je mag ook eens interesse tonen voor een fietske en al zeker als het van bij Islam Bicycles Trading komt.

Verstelwerk

Eens mensen weten dat ik over een naaimachine beschik en er ook nog redelijk mee overweg kan, krijg ik de grappigste verzoeken.

Zoals eergisteren: De trainer van de turnclub van de kinderen vroeg of ik twee van de hoezen van de dikke valmatten kon herstellen. Ik zeg niet rap neen, dus na even aan de stof te voelen, werd het ja, maar HELP dat was dus super lastig! 

Zo een lomp geval: zwaar, groot en veel te veel stof om deftig onder de machine te kunnen bewegen. 

Het is toch gelukt en de kids kunnen weer veilig turnen.

Mijn lieve Bernina heeft wel een dagje rust verdiend en ik een douche, want dat was letterlijk een uurtje vechten met de hoezen, gewoon om 1 meter te herstellen!

Naaien of op uitstap?

Gisteren in de late namiddag ontving ik een postpakketje. Dat maakt me altijd blij, maar deze keer zeker!
Ik sliep gelukzalig in en droomde al hoe mijn blogpost er vandaag ging uitzien.

Bij het ochtendgloren hebben onze meute kinderen de inhoud van de blogpost echter doen wijzigen. Er werd unamiem besloten dat er deze vrijdag iets leuks moest worden gedaan en NIET met de naaimachine. Na hun rugbytraining wilden ze op uitstap.

Meneer P, had ons eerder deze week uitgenodigd om mee te gaan op uitstap in de bergen. Aangezien het clanhoofd niet thuis is deze week, had ik laten weten dat ik de moed niet had om met 5 kindjes alleen de bergen in te trekken. Bij gebrek aan een beter idee deze morgen werd meneer P ‘last minute’ gevraagd of het eerder afgeslane aanbod toch nog kon worden aangenomen.

Meneer P nam ons graag mee. We spraken af in een bergdorpje om dan samen naar een idyllisch meertje te rijden.

De weg naar het dorpje was lang en droog. Gelukkig was er af en toe wat afleiding. Zo waren er buizen die volgens de kinderen op bommen leken: spannend!

Een stapel verdorde palmbomen (een kampvuur met deze had zeker en vast spannend kunnen zijn). 

Een bende geitjes die het enige plekje gras in een hele wijde omtrek aan het verorberen waren. 

Een huis met buiten een zithoekje, met zicht op ... zand. 

En een wel erg eenzame fruitverkoper.

Na kilometers zand zagen we eindelijk ‘de bergen’.

Ter plekke aangekomen bleek meneer P geen netwerk te hebben op zijn telefoon, dus we zijn dan maar zelf op zoek gegaan naar het idyllische meertje.

Na wat klim en klauterwerk werden onze inspanningen beloond!

Een klein uurtje en enkele schone foto’s later vertrokken we terug huiswaarts want de lokale autoriteiten hadden een ‘no swimming allowed’ bordje geplaatst aan de oever van het stuwmeertje. 

Om de ontgoocheling van de kinderen wat te verzachten, hebben we op de terugweg nog een kleine woestijnstop gedaan. De kinderen vinden de duinen super om in te ravotten. Aangezien ik echter alleen was, kon ik niet echt de woestijn inrijden. Ik heb wel wat ervaring in de duinen, maar ik zou toch niet graag vastrijden als er geen enkele andere auto is om me weer los te trekken. Dus zoals echte locals zijn we gewoon gestopt langs de kant van de autostrade. De foto’s zien er goed uit omdat je de auto’s op 50 meter afstand achter ons niet kan zien!

Omar ging na heel wat sprintjes tegen dek, resultaat zand tot in de neusgaatjes.

Ook aan dit leuke uitstapje kwam een einde toen de zon onderging en de wielen van de speelgoedauto volledig geblokkeerd waren door het zand.

Terug thuis kregen we telefoon van meneer P. Hij zat de hele tijd aan hetzelfde meer als ons, aan het zicht onttrokken door een rotsformatie en hij heeft gezwommen want aan die kant staat geen ‘no swimming’ bordje. Volgende keer nemen we papa mee en zwemmen we ook!

Trouwfeest aan zee

De school van onze kinderen is elke dag gedaan om 14.00 uur. Dus tot die tijd doe ik mijn eigen ding; daarna begint het: rondrijden naar allerlei naschoolse activiteiten, afzetten bij vriendjes, bezoekjes bij de tandarts, ...

Donderdag –de laatste dag van de schoolweek, want het weekend valt hier op vrijdag en zaterdag- is nogal druk voor ‘taxi moeke’.

Op dondermiddag zet ik 2 van de 5 kinderen af aan de turnles en daar ze nog geen 7 jaar zijn, word ik geacht als moeder ter plekke te wachten tot de kinderen gedaan hebben met turnen. Snelle boodschappen tussendoor, rap even naar het postkantoor hollen, of ondertussen zelf turnles volgen zijn spijtig genoeg geen optie.

Meestal neem ik dus wat naaiwerk mee dat handenarbeid vereist, er ligt altijd wel iets om af te werken: wat knoopjes om aan te naaien, een neepje dat ik eerst met de hand wil naaien, ...

Deze donderdag niet! Ik nam een boek mee en ging eens lezen –ook al weer veel te lang geleden.

Net voor het boek werd opengeslaan werd de Iphone geraadpleegd. Een snelle check of ik vandaag mijn todo-lijst min of meer had afgewerkt leverde een kleine paniekaanval op. Het item ‘Trouwjurk maken’ stond daar nog te blinken en dit voor een trouw die plaatsvond daags nadien om 15.30 uur.

Het boek werd meteen tot de allerlaatste pagina omgeslaan, een potlood werd opgediept uit de handtas en de jurk die al deels op mijn harde schijf stond, werd op papier gezet.
(EDIT: Ik beloof heilig aan de Belgische 'bloggende-boekenschrijvende-dames' dat van zodra hun boeken hier toekomen, ik hun kaften niet zal vermassacreren!)

Diezelfde avond na nog twee extra ritten naar de gymnastiek (ook de oudste en twee vriendinnetjes worden door mij gedropt en weer opgepikt, gelukkig hoef ik voor hen niet ter plekke te blijven), werd het patroon getekend.

Ik ken mijn maten en maak wel af en toe een kleedje voor mezelf dus er moesten eigenlijk grotendeels slechts enkele dingen worden aangepast aan mijn basispatroon. Nadien werd de stof geknipt en toen was het 2 uur ’s nachts. Tijd om te slapen.

Tijdens de rugbywedstrijd van mijn dochter de ochtend nadien werden alle nepen en stolplooien met de hand voorgenaaid en nadien werd de jurk op zowat twee uur in elkaar gezet.

Ik ging naar de ceremonie met een gilet aan –alhoewel de zon voldoende warmte gaf om bescherming te moeten zoeken onder een parasolleke- maar de mouwlijn werd enkel met de overlocker afgewerkt!

In het uurtje tussen ceremonie en avondfeest werd dan snel een rood biaislintje bevestigd aan de binnenkant van de kraag en de mouwlijn.

De mouwen die eerst werden getekend, heb ik er na een snelle mathematische check toch maar niet aangezet. De afwerking was minimaal (geen voering, maar biaislint als afwerking!) maar ik was toch blij met het resultaat.

De kinderen vonden het heerlijk, vooral de parasolletjes die ze kado kregen en ook de wedstrijd 'broertje-trekken-op-de-surfplank' die werd gehouden vlak voor we met zijn allen naar het trouwfeest vertrokken.

En het jonge koppel, ... tja die hadden enkel oog voor elkaar!

Het hele gezin in 1 keer goed op de foto krijgen dat is een quasi onmogelijke opdracht. Er kijkt altijd wel iemand de andere kant uit!

In februari gaan we naar een andere ‘Beach Wedding’, herinner me eraan dat ik dan misschien toch iets eerder aan de jurk moet beginnen.