KCW winter 2014 - Burnous

Badjassen voor de kinderen dat moet zo het project zijn dat al het langst op mijn ‘to do’ lijstje staat. Het begint echt dringend te worden want ik werd al aangesproken door andere moeders na de zwemles dat de jongens precies nogal uit hun badjas waren gegroeid. Het is een maat 18 maanden en op de leeftijd van 7 jaar is dat natuurlijk ondertussen (heel) wat te kort en te smal!

Onder druk van KCW winter 2014 werden eindelijk voor alle vijf badjassen gemaakt.

Onze kinderen houden niet van de koord waarmee de meeste badjassen moeten worden gesloten dus wilde ik een soort boernoes maken - ofte een Arabische mantel die onder andere wordt gedragen door kamelenhoeders.

Bij het doorbladeren van ‘Intemporels pour enfants’ vonden we net dat wat we zochten! Dus bleven we gespaard van het zelf tekenen/testen van het patroon.

De toevoeging van een brede, decoratieve boord aan alle openingen en de kap was een eigen ingeving en staat niet beschreven in het oorspronkelijke patroon.

Alle kinderen kregen een eigen kleur badjas met een bijhorend Petit Pan boordje. 

Elias

Louka

Jade

Omar

De badjassen vallen ruim, zo kunnen ze terug een tijdje mee.

Zoals gewoonlijk is Felix diegene die de fotoshoot boycot!

Na een truucje van de foor wil hij uiteindelijk wel op de foto’s zonder tranen, tegen dan had de rest er natuurlijk al genoeg van.

Patroon: Intemporels pour enfants van Astrid le Provost gekocht bij Kinokuniya in Dubai Mall.

Stof: Goede handdoekenstof is hier moeilijk te vinden en online bestellen komt nogal duur uit; daarom werden per badjas twee gelijke handdoeken verknipt. De Petit Pan werd gekocht in de online winkel van Petit Pan, nu er echter een winkel is in Antwerpen kunnen we de stof gewoon 'in het echt' kopen, leuk vooruitzicht! 

The National

Hij was zo fier als een gieter bij het bekijken van zijn eigen foto in de nationale krant - The National! En wij genoten mee.

Het allerlaatste kado

Het is de verjaardag van mijn zus, dus de ideale dag om het kerstkadootje voor haar oudste zoon, te tonen. Neefje J kreeg al een kado, maar als petekind kreeg hij nog een extraatje.

Hij speelt hockey, vandaar de opdruk ‘van-aap-naar-hockeyspeler’, de inspiratie werd opgedaan via internet.

In tegenstelling tot al onze vorige versies van de kaptrui, werd deze keer niks aan het patroon van ‘Stof voor Durf-het-Zelvers’ veranderd. 

Een kaptrui maat 10 jaar voor een heel groot uitgevallen neef van 7. Hij is exact even oud als Omar, maar voor Omar is de trui echt nog te ruim en voor neefje J is hij eigenlijk precies maar net goed. Gelukkig heeft hij twee jongere broers.

Patroon: Stof voor Durf-het-Zelvers.

Stof: De teddy fleece werd aangekocht bij Sammtex te Ronse, de donkerbruine interlock en groene boordstof bij stoffennet.

Wantjes

Op haar trip naar België kreeg onze wereldreiziger zelfgemaakte wantjes mee. Stiekem hoopte ze op sneeuw, die kreeg ze niet, maar ze was wel onder de indruk van de ‘wolkjes’ die uit haar mond kwamen bij het ademen.

Ook oma kreeg een paar wantjes, geïnspireerd door deze pin maakten we ‘mommy mittens’ ofte in dit geval ‘oma wantjes’.

Note to self: Stel leuke dingen niet uit tot de kids er te groot voor zijn. Deze wantjes zien er veel leuker uit als het voor een echt klein kleuterhandje is, het effect gaat totaal verloren als het hand van de tiener al bijna even groot is als dat van oma!

Patroon: Ik ging voor de wantjes gewoon rond de handjes van ‘het kind’ en voor die van oma nam ik de omtrek van mijn eigen handen.

Stof: De teddy fleece werd aangekocht bij Sammtex te Ronse.

Nog meer naaisels voor de neefjes

De eerste maand van het jaar zit er al bijna op en de inhoud van een paar kadootjes, die onder onze kerstboom lagen, werd hier nog niet getoond.

Het middelste zoontje van mijn oudste zus is slechts een paar maanden jonger dan onze jongste zoon. Felix is alweer uit deze kruippakjes gegroeid, dus zowel Felix als neefje L kregen een pyjama.

Felix weigert pertinent om zelfgemaakte kleren aan te doen als hij ze net gekregen heeft (gelukkig draagt hij ze wel als ze al een paar dagen in de kast liggen)! Dus 'kleine' zus werd net zoals toen ingeschakeld om de nieuwe pakjes te showen. 

Haar armen en benen zijn al wat te lang voor de ‘jumpsuits’, haar broer is dan ook 2.5 jaar jonger, maar het lukt nog net om haar erin te worstelen.

Onze kinderen kunnen niet normaal op de foto dat moet altijd in ‘speciale poses’ zijn en bij Jade is dat tegenwoordig in handenstand of brug.

Voor Felix maakten we een pakje in blauwe drakenstof en eentje met rode ‘brandweerstof’.

Felix had opeens door hoe leuk het is om voor de camera te dollen. Jaloers op de aandacht die zijn zus kreeg! Hij schoof haar dan maar aan de kant en hij moest opeens ook turnen.

Toen wou hij plots wel een kruippakje aandoen. Hij toont zijn beste turnkunstjes met het kruippak dat neefje L kado kreeg.

Blijven oefenen op spreidzit en de brug lieve schat!

Patroon: Het patroon is hetzelfde als hier, het werd enkel beetje groter gemaakt en de afwerking aan de mouwen gebeurde volgens de methode in KiindMagazine.

Stof: De brandweerstof werd aangekocht bij Fatima in Gent, de draakjes van Lillestoff kocht ik online (ik denk bij Bambiblauw) en de rode ‘Funky Frames’ stof komt van Michas Stoffecke.

Weekend in Al Ain (ziekenhuis)

We gingen wel eens eerder naar Al Ain op rugby tornooi, maar nog nooit moesten we er zo vroeg zijn. We besloten dan maar om er een weekenduitstap van te maken en vertrokken voor een dagje Al Ain Zoo, daarna een nachtje op hotel, gevolgd door een dag op het Al Ain rugby tornooi.

De zoo beviel uitermate. De zoo in Dubai is er niets bij -dat is natuurlijk een understatement want de zoo in Dubai is de naam ZOO zelfs niet waardig!

Vooral de apen werkten inspirerend!

Omar en Elias zochten naar de krokodillen.

Hun zoektocht werd beloond met een krokodil die prompt naar het kijkglas kwam stappen, we konden haar tanden in alle glorie bewonderen.

We zagen witte leeuwen en witte tijgers, giraffen, nijlpaarden, neushoorns en allerhande andere dieren.

We aten echte 'Prins-koeken'!

Jade duwde bijna de hele weg haar broertje ...

... toen ze kapot was geduwd, nam ze hem op de schoot.

Papa vertrok na het bezoek aan de zoo naar de luchthaven.

Na een heerlijke nachtrust (met zijn allen bij moeke in bed) speelden de kinderen de pannen van het dak.

Eerst tijdens de rugby wedstrijden en daarna in het gras en op het springkasteel en toen ... 

Felix draagt eindelijk dit jasje zonder hysterisch te huilen !

... liep het mis. Elias viel uit de achterkant van het springkasteel op de machine die de lucht in het kasteel blaast. Het was een vrij hoog springkasteel dus men wou geen risico nemen. Het ventje moest en zou met de ambulance naar het ziekenhuis; enerzijds ter controle en anderzijds voor hechtingen (4 draadjes) om de snijwonde in zijn neus te hechten.

De sirene bracht een kleine glimlach om zijn lippen, waardoor ik wist dat van de, door de ambulancier gevreesde, hersenschudding gelukkig geen sprake was.

Het was vrij druk in het ziekenhuis, dus het duurde bijna 4 uur vooraleer we konden afrekenen. Toen bleek dat de ‘cashier’ aan het bidden was en we nog maar liefst 25 minuten extra moesten wachten, verging me even het lachen want de andere kinderen werden ondertussen opgevangen door mensen die ik nog nooit eerder zag.

Eind goed al goed, de broeder-/zusterliefde was nog nooit zo groot en we sliepen ’s avonds -na de vermoeiende rit terug naar huis- allen samen in het grote bed. Heerlijke warme lijfjes, met hier en daar een litteken.

Gewone post!

Dankzij de blog en onze foto’s op facebook zijn onze familie en vrienden op de hoogte van onze avonturen in het Midden-Oosten. Eén koppel vrienden is echter totaal niet op de hoogte van ons reilen en zeilen. Na enkele maanden vruchteloos proberen, borgen ze hun pogingen tot het gebruik van internet voorgoed op. Beiden hebben ze geen computer nodig voor het werk en bovendien is hij gek op ‘inhoud in de brievenbus’.

Elk jaar smeken ze ons om nieuwtjes te ontvangen via de ‘gewone post’ en eigenlijk ben ik daar door alle moderne manieren van communiceren te lui voor geworden. Tot ik deze heerlijke ‘Pigeon Voyageur’ vond.

De kinderen knipten, vouwden, plakten en schreven een mini-boodschap op een briefje; de envelop houdt de duif in zijn snavel. Het geheel zit in een mini-doosje. Hopelijk bereikt onze boodschap jullie ongeschonden lieve vrienden zonder internet!

Het kleinste pakje

Na het zien van deze mooie foto’s, werd beslist wat de kleinste neef onder de kerstboom zou krijgen. Het werd het kleinste kadootje, maar ook veruit het schattigst en dat maakt alles goed!

Het gemak waarmee je dit kan maken, in combinatie met mijn onvermogen om de beste combinatie te kiezen, resulteerde in een beetje bandwerk.

Voor koude en matige dagen een dikke voering: teddystof, nicky velours of badstof.

Voor warmere dagen een dunnere voering: interlock.

Er werden net genoeg poppen gevonden om elk mutsje te tonen. Niet elke pop haar hoofd was even geschikt en niet elke pop was even gewillig. Dus de poppenmoeder hielp een handje mee, de poppen werden gesust met een fopspeen en een verhaaltje.

Neefje A kreeg uiteindelijk de 3 mutsjes die het meest geschikt waren voor een jongetje, 1-tje voor elk weerstype.

Patroon: Het patroon kan je hier vinden.

Stof: De roze en turqouise stof met bloemen werd aangekocht bij de online Petit Pan winkel, de blauwe sterretjes en de rode retro stof kocht ik overzee, bij welke online winkel kan ik me niet direct herinneren. De bruine retro tricot kreeg ik van haar en de voeringstoffen kocht ik bij Tahir. De donkerbruine teddystof komt van Sammtex te Saint-Sauveur.