Nog meer kaptruien

De zomervakantie brengen we naar goede gewoonte door in België en daar hoort voor elk van de kinderen een kaptrui bij. De trui van Felix kregen jullie al te zien.

Ondertussen hebben ook de meisjes hun eigen versie. 

Net zoals bij de trui voor Felix gebruikten we het patroon uit Stof voor Durf-het-Zelvers waarbij we het voorpand doormidden knipten. Ook aan de kap werd een kleine verandering aangebracht, kwestie van bij wind of koud weer de voorzijde van de hals van de kinderen wat af te beschermen.

Om scenes als deze te vermijden, werden de stoffen door de dames zelf uitgezocht!

Moeke diende enkel alweer op zoek te gaan naar omkeerbare ritsen in de goede kleur. Ik weet al dat die op de lokale markt niet beschikbaar zijn, dus zocht ik mijn heil online. Ook daar is het aanbod heel beperkt en toffe kleuren vind je al helemaal niet. Tot ik deze site vond, met ritsen allerhande op bestelling. Na het invullen van alle details kwam de prijs te voorschijn. Ik kan je zeggen dat ik soms gekke ‘naai aankopen’ doe, maar deze keer bleef ik gelukkig bij mijn volle verstand want 10,75 US$ voor 1 rits zonder verzendkosten dat vond ook ik er toch wel over. De volledig omkeerbare truien hebben dus een gewone nylon deelbare rits.

De meisjes zijn helemaal klaar voor onze zomer in België en kijken al uit naar wat frisser weer.

Buitenstof Louka: Aangekocht bij De Stoffenkamer

Buitenstof Jade: Blauwe viooltjesstof van Znok, ik denk dat die werd aangekocht bij Vermiljoenshop

Binnenstof: Aangekocht in Ajman op Bengali Market

Waterpret

Er werd deze maand ijverig genaaid, maar de lust om te fotograferen was eventjes verdwenen. Onze modellen leken altijd een reden te hebben om niet te poseren, de camera heeft moeite met de warmte en vooral de hoge vochtigheid (de zomer is begonnen  - 42°C) en ikzelf heb een foto-trek-inspiratie-dipje.

Een leuke vrije namiddag zorgde er echter voor dat de zin om foto’s te maken weer helemaal terug is. 

 

Binnenkort krijg je dan ook eindelijk te zien wat er van deze berg geknipte lapjes is geworden.

Maar eerst zon en waterpret ...

Felix

Jade

Elias

Omar

Louka

Elias en Jade

En tot slot nog eens Felix

Gelukkige verjaardag!

Telkens mijn lieverd naar Amerika vliegt voor ‘den job’ brengt hij stofjes mee die ik laat opsturen naar zijn Amerikaanse collega. Het werd dan ook tijd dat de lieverd eens iets kreeg uit een stofje dat hij zelf meebracht. Het is vandaag zijn verjaardag en hij denkt dat hij een hemd krijgt. Dat kan ik echter niet in het geniep maken, want daarvoor moet ik hem opmeten.

Hij krijgt een Ipad cover in zijn favoriete kleur, met ook wel wat geel om het een beetje op te fleuren. 

De handleiding vond ik hier, het is een super-snel-klaar project dat er ingewikkelder uitziet dan het is. Echt een aanrader.

Ook het tweede deel van het het pakje was snel klaar. Een hoesje voor al zijn ‘plastiek’. 

Voorlopig opgevuld met de identiteits- en verzekeringskaarten van de kinderen. De hoes zag ik bij haar, de handleiding komt echter van hier.

Tot slot krijgt hij nog een bijpassend geldbeugeltje om kleingeld en dergelijke in op te bergen.

Het kado is voorlopig nog ingepakt, dus hopelijk heeft de jarige vandaag geen tijd om de blog te lezen!

Buitenstof: Stamped by Ellen Luckett Baker voor Kokka, aangekocht bij Drygoods Design

Binnenstof: Summersville by Lucie Summers voor Moda, aangekocht bij Superbuzzy

De lokroep van Wadi Ray

Eind vorige week werd er gedurende twee dagen patronen getekend, stof gewassen en stof geknipt.

Resultaat een stapel tricot klaar om te stikken, ofte 8 stuks in wording.

En een stapel katoen, op deze foto de stof voor 3 stuks.

Het naaien moest nog even wachten want de lokroep van Wadi Ray en de Hatta Pools won het van de naaimachine.

Het weer was in de maand april niet zoals we gewoon zijn in de Verenigde Arabische Emiraten. Gedurende ongeveer twee volle weken was het bewolkt en viel er ook regelmatig wat regen uit de lucht of zelfs occassioneel een stortbui inclusief donder en bliksem. Dat is echt heel uitzonderlijk, het regent hier normaal niet meer dan een keer of vijf per jaar en met keer bedoel ik een bui, een bui die gerust slechts een uur of zelfs 15 minuten kan duren. We wonen dan ook in de woestijn.

De temperaturen zijn bijgevolg nog net iets lager voor april dan sommige andere jaren.

Temperaturen (gisteren was het 35°C) die een daguitstap naar de bergen nog net toelaten. In de hoop dat er –na de voor de regio ‘overvloedige’ regen- water zou lopen in onze favoriete wadi. (Wadi is het arabisch voor rivierbedding. Heel wat wadi’s staan permanent droog en er loopt enkel water door net na een regenbui).

Paspoorten, picknick en onze nieuwe Vlaamse luister CD werden ingeladen en we trokken naar de grens met Oman.

Tot ieders groot jolijt stond er heel veel water in de wadi. We zijn al heel wat keren naar Wadi Ray en de Hatta Pools geweest, maar dit is veruit het beste waterniveau ooit! 

De wadi bleek een heerlijke bergstroom en niet de droge bedding die we meestal aantreffen. De wandeling die normaal droog en warm is, was gisteren heerlijk daar we gewoon door het water konden waden.

Er werd gezwommen,

er werd geklauterd en gegleden

en er werd gespetterd. 

En Omar deed -volgens eigen zeggen- een Spiderman beklimming.

Dankzij het overvloedige water in de wadi was de flora groener en de fauna interessanter dan onder normale omstandigheden; de canyon was minder ruig en onherbergzaam. We zagen onder andere kikkers en supergrote libellen.

Er werd genoten van de picknick, dobberend op het water.

Normaal zet ik niet echt foto’s van 'vreemden' op de blog, maar deze haalt het wel. De gymnastiek trainer van de kinderen met zelfmoordneigingen ... (die rotsen die je achter zijn voeten ziet, zijn ruim 4 meter lager).

Een daguitstap om te koesteren want weldra wordt het vast te warm om nog buiten te komen!

De tandarts en onze planning

De organisatie van een gezin, en zeker een gezin met vijf kinderen, dat vraagt om planning. Om niet te laat te komen op onze –voornamelijk- sportieve activiteiten, maar ook natuurlijk doktersbezoekjes en dergelijke meer, hangt er in de keuken een homemade magnetisch krijtbord.

Naast de activiteiten, noteren we op zaterdag wat er de rest van de week op het menu staat. Zo weet iedereen op voorhand waar we aan toe zijn.

Als iemand het laatste restje suiker opeet, de laatste banaan pelt of zijn handen wast met de laatste druppel zeep; dan zoekt die persoon in het mandje met magneten, de magneet met de naam van het overeenkomstige product erop en kleeft die magneet onder het item ‘boodschappen’. Zo proberen we stockproblemen te voorkomen.

We kozen voor Franse benamingen daar de kinderen in het Frans school lopen. Het idee voor het bestikken van de stof alsof het lijntjespapier is, zag ik ooit hier en op haar flickrpool.

U weet nu dus ook waarvoor deze slinger met rondjes werd gebruikt.

Onze weekkalender start op zondag, dat is geen schilderfoutje of creatieve uitspatting. Onze week begint gewoon echt op zondag. De zondag is de eerste dag van de school- en werkweek. Het weekend is vrijdag en zaterdag. Telkens we terugkomen van België is dat weer even wennen. 

Sinds kort is onze planning echter danig in de war. Ik ging laatst naar de tandarts en van de vijf kinderen is er eentje die al twee gaatjes had in zijn tanden. Alle anderen gelukkig niks!

De tandarts liet me –met vermanende vinger erop en eraan- weten dat je als ouder tot de leeftijd van 10 jaar de tanden van je kinderen zelf moet poetsen en pas na die leeftijd kunnen ze dit zelf.

Ze moeten bovendien drie keer poetsen per dag (dat wisten we wel al) en elke poetsbeurt dient drie minuten te duren.

Rekent u even met me mee: Wij hebben vijf kinderen, die elk drie minuten moeten poetsen (dat maakt dus 15 minuten per beurt), dit moet drie keer per dag gebeuren. Ik zit dus al aan 45min tanden poetsen per dag en ... zelf heb ik ook nog een set tanden, dus tel er maar gerust nog eens 9 minuten bij. Dat is goed voor maar liefst 54 minuten tanden poetsen per dag.

Waar past al dat poetsen nu nog op die planning?

Als ik me nu eens een week aan het poetsen zet, kan ik dan de rest van het jaar de kinderen zelf laten poetsen?

Zucht!

Ik zag die man zo denken toen ik deze kleine rekensom maakte bij hem op consultatie ‘Komt ervan als je voor zoveel kinderen kiest’.

Ik denk dat ik maar eens op zoek moet naar een knappe tandarts. Kwestie van naar iets te kunnen kijken, tijdens het laten vullen van al die toekomstige gaatjes in de tanden van mijn kinderen, want ik ken mezelf en per dag 54 minuten poetsen dat zit er niet in!