Curl Up: Omkeerbare kaptrui met rits

dinsdag 12 februari 2013

Omkeerbare kaptrui met rits

Een hele week geen internet! De bouwvakkers van het huis in aanbouw, verderop in de straat, knipten onze kabel door om het nieuwe huis (lees ‘de bouwput’) van internet te voorzien?! Arme internet-meneer die vandaag dit euvel eindelijk kwam herstellen; hij mocht mijn geraas aanhoren tot ik eindelijk met een diepe zucht ‘verouderde’ blogposts kon beginnen lezen. Ik had hem graag een stevige knuffel gegeven ter bedanking, ware het niet dat de man vreselijk naar het zweet rook.

Door het ontbreken van internet werd er deze week wel veel gestikt. Zo werd bijvoorbeeld: de omkeerbare kaptrui met rits, misschien beter gezegd ‘het jasje’, voor onze jongste zoon afgewerkt.

Het patroon komt uit Stof voor Durf-Het-Zelvers. Het werd een omkeerbare versie met een rits. Daar het weer hier overwegend aan de goede kant is, dragen de kinderen liever truien met een rits; dat is wat luchtiger.

De ene kant is yersey van Liandlo, gekocht bij KitschyCoo. De andere kant is een soort katoenen breisel in rood en wit, gekocht in Ajman op Bengali market en dit voor 1.2 euro per meter! De achterkant van de stof is mooier dan de eigenlijke voorzijde, dus werd hier de achterkant als zichtbare kant genomen.

Het is een mooi stuk geworden. En toch zijn er een aantal zaken mis met de trui: Eerst en vooral wou ik eigenlijk gele boordstof, die lag gewassen klaar naast de rest van de stof. Er lag echter ook een lapje rode boordstof voor een andere kaptrui en bij vergissing sneed ik de rode stof; ik had dit pas door toen het truitje zo goed als afgewerkt was.

Bovendien was het ding al even klaar, maar vonden we niet direct een omkeerbare rits en in een omkeerbare trui hoort een omkeerbare rits, anders is het geen omkeerbare trui meer!

De rits werd uiteindelijk gevonden in een berg van wel 300 ritsen. Als bij toeval vond ik 1 omkeerbare rits en dus ook maar in 1 kleur, namelijk blauw (ik wou eigenlijk een rode). Gelukkig past het blauw goed bij de rode kant van de trui.

En ten slotte is er nog iets mis; alleen weet ik zelf niet wat! Toen het ventje me -met de trui in aanslag- zag aankomen, liep hij huilend weg. Na een waar gevecht om het ventje de trui aan te trekken konden we snel wat foto’s trekken, hij bleef huilen en weglopen tot het ding werd uitgedaan. Er zijn dan ook heel wat tranen en snot te zien.

Het kleine zusje, slechts een streepje ouder en een half streepje groter dan Felix, werd er dan maar bijgeroepen.

Die bleek ook niet echt happig voor alweer een fotosessie. Ze is echter reeds op chantage-leeftijd en de belofte van een reepje chocolade in ruil voor een mooie lach, doet op die leeftijd wonderen. Dus na de initiële ik-heb-geen-goesting-blik ...