Vergeten Parels #6

Toen schreef ik er al over, het jaarlijkse rugbyfeest in Dubai. Wat ik nog niet liet weten is dat daar ook een soort weddenschap aan vasthing.  Mijn teamgenoten komen van landen met klinkende rugbynamen als Australië, Nieuw-Zeeland, Engeland, Schotland, USA, Canada,... Net voor het tornooi bleken er van al deze landen supporters-jumpsuits beschikbaar in de kleuren van de respectievelijke landen. Nu moet ik toegeven dat ik in een lichtelijk jaloerse bui liet weten dat het jumpsuit van deze vervente supporter van het Belgische team -dat het bovendien alweer uitstekend deed op de 7s anno 2014- er beter ging uitzien dan deze beschikbaar in de ‘rugbyshop’. Mijn teamgenoten laten iets wat wordt gezegd nooit zomaar voorbijgaan, dus daags voor de aanvang van de 7s werd er gevraagd naar mijn Belgisch Jumpsuit!

Het idee zat al in mijn hoofd maar moest nog geknipt en genaaid worden.

Een vluggertje en een fotosessie daarvoor was geen tijd.

Dus dag 1 dit weekend, toen we op een korte woestijntrip gingen, besloot ik eindelijk foto’s van het pak te maken.

België ten top!

Waalse Haan aan de ene kant.

Vlaamse Leeuw aan de andere kant.

Gelukkig weet niemand hier iets af van communautaire kwesties dus geen gezaag of mottige opmerkingen en de Belgische Rugbyspelers waren al lang blij dat er toch iemand voor hen aan de zijlijn stond.

De stof vond ik op Bangali Market te Ajman. Altijd een plezier om daar te winkelen. De man meet een meter stof door zijn twee armen volledig te spreiden, maar hij lijkt wel een reus dus elke keer twee meter stof voor de prijs van 1. Bovendien was een meter slechts 3AED ofte 0.6€. De stof moest wel eerst eens grondig gewassen worden maar voor de rest prima kwaliteit voor een weddenschap!

Zand is altijd de uitgelezen plek om gek te doen.

Ook familikiekjes in een zanderige omgeving doen het altijd goed.

Iemand stuurde me deze foto van tijdens de rugby 7s 2014. Niet echt een mooie pose maar wel bewijs dat de jumpsuit echt werd gedragen!

Wat ik op dag twee van mijn weekend deed kan je lezen op deze blogpost:

http://celebrationoflife.org/news/celebrate-life-at-the-wadi-bih-run/

Lopers allen daarheen voor een stukje over een loopwedstrijd van 72 kilometer, 1000 hoogtemeters op en ook weer af. 

Wadi Bih, the run of a lifetime!

Vergeten Parels #2

Op de rugby 7s wonnen de meisjes tijdens een spelletje een hoedje. Ze waren er meteen verzot op en sindsdien ging het hoedje overal mee naartoe. 

Het is een leuk ding maar werd nog veel leuker toen de initiële reklame eraf werd gehaald en we de hoedjes ‘upcycelden’ met een stofje van hun keuze. Mijn twee meisjes in amper 12 minuten tevreden gesteld!

Felix claimt de hoed van Louka als de zijne en rukte haar hoed tijdens de fotosessie telkens af, die ‘bijna-puber’ van ons werd er nogal pinnig van.

Rugby 7s in Dubai

Het is weer die tijd van het jaar! Dit weekend is het Dubai Rugby 7s en naast het aanschouwen van mannelijk schoon moet er dus deze week hard worden getraind, moeten er oefenwedstrijden worden gespeeld en komen we wel eens een fotograaf tegen die en foto trekt. 

Moeke hier in de aanval tegen de Nationale ploeg van Brazilie. Nog drie dagen en dan begint het hoofdtornooi want dit was slechts een oefenwedstrijd.

The National - 1st December 2014

The National

Hij was zo fier als een gieter bij het bekijken van zijn eigen foto in de nationale krant - The National! En wij genoten mee.

Weekend in Al Ain (ziekenhuis)

We gingen wel eens eerder naar Al Ain op rugby tornooi, maar nog nooit moesten we er zo vroeg zijn. We besloten dan maar om er een weekenduitstap van te maken en vertrokken voor een dagje Al Ain Zoo, daarna een nachtje op hotel, gevolgd door een dag op het Al Ain rugby tornooi.

De zoo beviel uitermate. De zoo in Dubai is er niets bij -dat is natuurlijk een understatement want de zoo in Dubai is de naam ZOO zelfs niet waardig!

Vooral de apen werkten inspirerend!

Omar en Elias zochten naar de krokodillen.

Hun zoektocht werd beloond met een krokodil die prompt naar het kijkglas kwam stappen, we konden haar tanden in alle glorie bewonderen.

We zagen witte leeuwen en witte tijgers, giraffen, nijlpaarden, neushoorns en allerhande andere dieren.

We aten echte 'Prins-koeken'!

Jade duwde bijna de hele weg haar broertje ...

... toen ze kapot was geduwd, nam ze hem op de schoot.

Papa vertrok na het bezoek aan de zoo naar de luchthaven.

Na een heerlijke nachtrust (met zijn allen bij moeke in bed) speelden de kinderen de pannen van het dak.

Eerst tijdens de rugby wedstrijden en daarna in het gras en op het springkasteel en toen ... 

Felix draagt eindelijk dit jasje zonder hysterisch te huilen !

... liep het mis. Elias viel uit de achterkant van het springkasteel op de machine die de lucht in het kasteel blaast. Het was een vrij hoog springkasteel dus men wou geen risico nemen. Het ventje moest en zou met de ambulance naar het ziekenhuis; enerzijds ter controle en anderzijds voor hechtingen (4 draadjes) om de snijwonde in zijn neus te hechten.

De sirene bracht een kleine glimlach om zijn lippen, waardoor ik wist dat van de, door de ambulancier gevreesde, hersenschudding gelukkig geen sprake was.

Het was vrij druk in het ziekenhuis, dus het duurde bijna 4 uur vooraleer we konden afrekenen. Toen bleek dat de ‘cashier’ aan het bidden was en we nog maar liefst 25 minuten extra moesten wachten, verging me even het lachen want de andere kinderen werden ondertussen opgevangen door mensen die ik nog nooit eerder zag.

Eind goed al goed, de broeder-/zusterliefde was nog nooit zo groot en we sliepen ’s avonds -na de vermoeiende rit terug naar huis- allen samen in het grote bed. Heerlijke warme lijfjes, met hier en daar een litteken.

Hijab

Onze sportieve trip naar India zit er op. Er werd hard gestreden en we eindigden op een verdienstelijke 6^de plaats. Hiermee werden we geklasseerd als eerste land met uitsluitend amateur rugby spelers na kleppers als onder andere Japan en China met professionele ofte anders gezegd betaalde rugby madammen.

Net zoals bij de Aziatische Kampioenschappen vorig jaar, werd ik ook dit jaar weer getroffen door de strijdlust van de Iranese meisjes. Elke wedstrijd werd afgesloten met minimum twee meisjes die dienden te worden afgevoerd op een brancard, gewoonweg omdat ze in elke wedstrijd het onderste uit de kan haalden. Hard spelen staat voor hen symbool als respect tonen voor de tegenstanders. We speelden natuurlijk keihard terug.

Bewonderenswaardig is hoe ze met Hijab, een lange zwarte onderbroek, een kniebroek en een shirt met lange mouwen spelen in temperaturen van 32°C.

We werden uitgenodigd om dit seizoen in Iran een tornooi te spelen. Er werden adressen uitgewisseld en ik beloofde een team samen te stellen dat naar Iran zal reizen in de lente van 2014. Ik schrijf dit op mijn blog zodat ik er niet onderuit kan en jullie me op tijd en stond kunnen aanporren om de stapels papieren die hiervoor zullen nodig zijn op tijd klaar te maken.

Alle vrouwen die in Iran sporten dienen een hijab te dragen en hun armen en benen te bedekken, dus in april 2014 zal ik voor het eerst niet in een mini broekje en een spannend sportshirt rugby doen, maar gekleed zoals dit meisje.

De enige uitstap was onze dagelijkse wandeling naar het stadium. Tijdens de wandeling konden we toch een klein beetje proeven van India. Op een drukke baan liep er plots een groepje paarden met lammetjes op hun rug gevolgd door een hele bende schapen.

Ik weet dat velen zitten wachten op een stoffige post in plaats van rugby foto's en vakantie info, geef me nog een weekje en dan laten we weer iets zien dat we zelf hebben gemaakt.

Belofte maakt schuld.

Het patroon in ere hersteld

Na ‘Het lelijke eendje’ wordt het patroon in ere hersteld door dit turnzakje dat ik voor mezelf heb gemaakt.

De zak gemaakt uit ‘Chinese Blue’ –handgeverfde stof gekocht in Shanghai- werd afgewerkt met rode biais en een rode lijn aan de achterkant om het blauwe paneel wat te breken.

Een zakje waar ik zonder schaamte mijn label durf innaaien.

Net op tijd klaar om deze avond mee te nemen naar Pune, India, waar we net zoals vorig jaar met de Nationale Rugby ploeg de Verenigde Arabische Emiraten vertegenwoordigen op de Aziatische Kampioenschappen. De valies staat klaar, ik moet alleen het Nationale Volkslied terug inoefenen en dan ben ik klaar om met de andere meisjes te spelen tegen Japan, HongKong, Singapore, de Filipijnen en Iran.

Wish us good luck!

Dubbele winnaar

Dit weekend werd het finale toernooi van het rugby seizoen 2012-2013 gespeeld. De Dubai Hurricane Ladies eindigden, na vijf pittige wedstrijden, eerste in het toernooi. Als kers op de taart werden we seizoenswinnaar in het Midden-Oosten.

Als aandenken: twee medailles! Dankzij de ‘blauwe medaille’ voel ik me voorlopig elke morgen als ik in de spiegel kijk een kampioen.

Kunstgras en RUGBY!

Het is weer die tijd van het jaar, dit weekend is het Dubai Rugby Sevens. Een heel weekend rugby, zweet, gespierde lichamen en ovale ballen.

Nu niet meteen deze blog ontvluchten omdat sport je ding niet is!

Ik ga dit weekend in de verste verte niet aan mijn naaimachine denken maar de voorbereiding van dit evenement gaat –naast vele uren hard trainen- elk jaar gepaard met menige uren stikplezier. Meestal is gras hierbij het centraal thema.

De sponsor van onze lokale rugbyclub maakt kunstgras, dus elk jaar proberen we iets nieuws om dit massa evenement ‘gras-gewijs’ mee op te vrolijken.

Een A-lijn kleedje volledig uit gras. Let goed op de afwerking met binnenvoering en ook biais rond hals- en armopeningen. Er zit in de zijkant zelfs een rits in. Het kinderkleedje is een eenvoudigere versie, met velcro aan de zijkanten en de biais evenals binnenvoering werden achterwege gelaten.

 Foto: Michael Hook - Lightbulb Studio

Een T-shirt met een stukje gras op de borst en daarop een klein plastieken speelgoedje –een ludieke link naar het land van herkomst van de speler. En op dit rugbyveld in Kuweit was een beetje gras best welkom, in Kuweit wordt er gespeeld op een zandveld.

Een hoodie met een stukje gras op de kap.

En van dichtbij ziet dat er zo uit.

Een zitzak met gras aan de bovenkant.

Zitzak-maak-tip: Laat de plastieken zak waar de bolletjes inzetten alvorens je er de zitzak mee vult niet staan in het zicht van je kinderen. Indien ze er op springen en hij gaat stuk kom je hetzelfde tegen als ons. Bolletjes in de hele tuin! Wel mooi om te zien, niet leuk om op te ruimen.

Dit weekend vertegenwoordig ik net zoals hier de Verenigde Arabische Emiraten en treed ik met de Nationale ploeg aan tegen kleppers als Canadian Maple Leafs, South African TUKS University, Russian Regions, Swedish Vikings en Kenyan Lionesses!

Wish me luck! We zullen het nodig hebben.

Pune, Indië

Ik vertrek over enkele minuten naar Pune, in Indië, daar verdedigig we de kleuren van de Verenigde Arabische Emiraten op de Aziatische Rugby Kampioenschappen. Niet veel tijd voor een blogpost! Net genoeg om de bagage labels te tonen die ik heb gemaakt voor mijn teamgenoten, onze manager en de trainer.

Vandaag was er tussen het maken van de valiezen niet veel tijd om zelf creatief uit de hoek te komen, dus werd er inspiratie opgedaan via mijn pinterest boards en met haar handleiding ging ik aan de slag.

India, here we come!