Hijab

Onze sportieve trip naar India zit er op. Er werd hard gestreden en we eindigden op een verdienstelijke 6^de plaats. Hiermee werden we geklasseerd als eerste land met uitsluitend amateur rugby spelers na kleppers als onder andere Japan en China met professionele ofte anders gezegd betaalde rugby madammen.

Net zoals bij de Aziatische Kampioenschappen vorig jaar, werd ik ook dit jaar weer getroffen door de strijdlust van de Iranese meisjes. Elke wedstrijd werd afgesloten met minimum twee meisjes die dienden te worden afgevoerd op een brancard, gewoonweg omdat ze in elke wedstrijd het onderste uit de kan haalden. Hard spelen staat voor hen symbool als respect tonen voor de tegenstanders. We speelden natuurlijk keihard terug.

Bewonderenswaardig is hoe ze met Hijab, een lange zwarte onderbroek, een kniebroek en een shirt met lange mouwen spelen in temperaturen van 32°C.

We werden uitgenodigd om dit seizoen in Iran een tornooi te spelen. Er werden adressen uitgewisseld en ik beloofde een team samen te stellen dat naar Iran zal reizen in de lente van 2014. Ik schrijf dit op mijn blog zodat ik er niet onderuit kan en jullie me op tijd en stond kunnen aanporren om de stapels papieren die hiervoor zullen nodig zijn op tijd klaar te maken.

Alle vrouwen die in Iran sporten dienen een hijab te dragen en hun armen en benen te bedekken, dus in april 2014 zal ik voor het eerst niet in een mini broekje en een spannend sportshirt rugby doen, maar gekleed zoals dit meisje.

De enige uitstap was onze dagelijkse wandeling naar het stadium. Tijdens de wandeling konden we toch een klein beetje proeven van India. Op een drukke baan liep er plots een groepje paarden met lammetjes op hun rug gevolgd door een hele bende schapen.

Ik weet dat velen zitten wachten op een stoffige post in plaats van rugby foto's en vakantie info, geef me nog een weekje en dan laten we weer iets zien dat we zelf hebben gemaakt.

Belofte maakt schuld.