De lokroep van Wadi Ray

Eind vorige week werd er gedurende twee dagen patronen getekend, stof gewassen en stof geknipt.

Resultaat een stapel tricot klaar om te stikken, ofte 8 stuks in wording.

En een stapel katoen, op deze foto de stof voor 3 stuks.

Het naaien moest nog even wachten want de lokroep van Wadi Ray en de Hatta Pools won het van de naaimachine.

Het weer was in de maand april niet zoals we gewoon zijn in de Verenigde Arabische Emiraten. Gedurende ongeveer twee volle weken was het bewolkt en viel er ook regelmatig wat regen uit de lucht of zelfs occassioneel een stortbui inclusief donder en bliksem. Dat is echt heel uitzonderlijk, het regent hier normaal niet meer dan een keer of vijf per jaar en met keer bedoel ik een bui, een bui die gerust slechts een uur of zelfs 15 minuten kan duren. We wonen dan ook in de woestijn.

De temperaturen zijn bijgevolg nog net iets lager voor april dan sommige andere jaren.

Temperaturen (gisteren was het 35°C) die een daguitstap naar de bergen nog net toelaten. In de hoop dat er –na de voor de regio ‘overvloedige’ regen- water zou lopen in onze favoriete wadi. (Wadi is het arabisch voor rivierbedding. Heel wat wadi’s staan permanent droog en er loopt enkel water door net na een regenbui).

Paspoorten, picknick en onze nieuwe Vlaamse luister CD werden ingeladen en we trokken naar de grens met Oman.

Tot ieders groot jolijt stond er heel veel water in de wadi. We zijn al heel wat keren naar Wadi Ray en de Hatta Pools geweest, maar dit is veruit het beste waterniveau ooit! 

De wadi bleek een heerlijke bergstroom en niet de droge bedding die we meestal aantreffen. De wandeling die normaal droog en warm is, was gisteren heerlijk daar we gewoon door het water konden waden.

Er werd gezwommen,

er werd geklauterd en gegleden

en er werd gespetterd. 

En Omar deed -volgens eigen zeggen- een Spiderman beklimming.

Dankzij het overvloedige water in de wadi was de flora groener en de fauna interessanter dan onder normale omstandigheden; de canyon was minder ruig en onherbergzaam. We zagen onder andere kikkers en supergrote libellen.

Er werd genoten van de picknick, dobberend op het water.

Normaal zet ik niet echt foto’s van 'vreemden' op de blog, maar deze haalt het wel. De gymnastiek trainer van de kinderen met zelfmoordneigingen ... (die rotsen die je achter zijn voeten ziet, zijn ruim 4 meter lager).

Een daguitstap om te koesteren want weldra wordt het vast te warm om nog buiten te komen!