Stokbrood en stoere verhalen

Na de zee en enkele dagen ‘gewoon thuis’ werd er enkele dagen gekampeerd in Frankrijk.

Jaren geleden was ik als monitor werkzaam bij een buitensport vereniging. De zomerkampen gingen door in de Morvan, hartje Bourgogne. Een prachtige streek waar ik nog altijd met plezier heen ga om te wandelen en kamperen.

Deze keer dus niet met een hele bende kinderen van anderen, maar met onze eigen olijke bende. Papa was al terug aan het werk en kon niet mee, voor het gemak werd Felix dus thuis gelaten bij oma en gingen enkel de vier ‘groten’ en opa mee op driedaagse in de bossen en de velden.

Er werden dammen gebouwd en in het water gespeeld.

Er werd gestapt, geklommen, geklauterd en natuurlijk geturnd.

Er werd soms ook gepauzeerd en gegeten.

Er werd genoten van de zonsondergang (sommigen kunnen dat niet rustig doen en doen dan maar wat armspieroefeningen).

We sprokkelden hout voor het kampvuur.

We genoten van de warmte van de vlammen en de stoere verhalen vloeiden talrijk.

De haren werden voor het gemak eens niet gekamd.

Sprinkhanen, bloemen en vlinders genoten van de aandacht die ze kregen.

De broeder- en zusterliefde was groot, iedereen genoot dan ook met volle teugen van een streepje verlof zonder digitale snufjes.

Een zeer geslaagde onderneming die zeker wordt herhaald.